Bu akım, İtalyan şair Marinetti tarafından 1909’da yayımlanan bildiriyle kurulmuştur.
İtalya’da ortaya çıkmasına rağmen daha çok Rusya’daki Marksist şairler tarafından benimsenmiş, özellikle Mayakosvki‘nin adıyla özdeşleşmiştir.
Resim, heykel ve şiirde etkili olan bir akımdır.
Geçmişe isyan, yenilik ve özgürlük bu akımın temelini oluşturur.
Kübizm ve dadaizme benzeyen bu akım, “geçmiş, şimdi ve gelecek” ile ilgili durumları yansıtmayı amaçlar.
Dinamizmi, makine gücünü ve hızını sanatın bütün dallarına aktarma bu yolla geleceğe yönelme amacı güder.
Sanayileşme ve makineleşmeyle birlikte dünyadaki yenilikleri, hareketi, yaşamı ve bunların meydana getirdiği heyecanı sanata yansıtarak hayat ve sanat arasında bir bağlantı kurmak isterler.
Şiirde duygunun yerini makine, çark sesleri ve fabrika gürültüleri almıştır.
Şiirdeki biçim, uyak, ölçü, nazım birimi gibi geleneksel kuralların şairin özgürlük alanını kısıtladığını düşündükleri için bu kuralları bir kenara bırakmışlardır.
Fütüristlere göre şiirde durağanlığı değil, dinamizmi çağrıştıran, teknik ve makinenin hızını yansıtan kelimelere yer verilmeli; dil bilgisi kuralları bir kenara bırakılarak kelimelere özgürlük tanınmalıdır.
Şiirde “değişim, tehlike, devinim, başkaldırı, korkusuzluk, savaşın iyi yönleri, çalışmanın kutsallığı” vurgulanmış; makine, otomobil, tren, gemi ve uçaklara sıkça yer verilmiştir.
Fütüristlere göre makine, insan gücünün bir simgesi, sağlıklı bir gelişimin göstergesidir.
Uzun ömürlü olmayan bu akım yerini “dadaizm”e bırakmıştır.
