UFUKTAKİ GÜNEŞ
Gençlik garip ve açıklanamaz bir olgu, hepimizin bildiği, oynadığı bir oyun aslında. Kimine göre geri gelmeyen o şahane yıllar, kimine göre kaybedilmiş bir vakit yükselen “ah”lar. Atatürk’e göre Ata’nın gelecekteki emellerini üstlenen kahramanlar. Gökyüzünde yaşamaktır gençlik. Kim ne derse desin bir kavak yelinin ardında tüm kötülükleri değiştirebileceğine inanmak. Hızla değişen bir dünyadır gençlik. Aşık olmak, hiç bitmeyecekmiş gibi yaşamak. Kurtuluşun kahramanı olmak, ilerlemenin anahtarı, Atatürk’ün emanetçisi, Ata’nın yılmayan askeri olmaktır.
Çok değil, Kurtuluş Savaşı yıllarına dönüp bakmak bile yeterlidir gençliğin gücünü görmek için. Atatürk’ün ilkelerini kendine yol bilip devletin temellerini de çizmemiş miydi bu gençlik? Göz kamaştıracak kadar aydınlık bir Türkiye armağan etmemiş miydi bize? Geçmişin raflarını şöyle bir karıştırdığımızda çok şey var Atatürk ve O’nun gençlerine ait. Çünkü gençlik demek yarın demektir. Ben ise düşünüyorum şimdi, biz yarınlar yarınımızı kurtarabiliyor muyuz, koruyabiliyor muyuz? Bizim için savaşıp vatanı kurtaran, vatanı kırmızı kurdeleler ile bize sunmuş gençleri ne kadar hatırlıyoruz? Atatürk’ün bizler için yaktığı ışığa bakıyorum, birde gençliğimize. Aslında olumlu bir tablo göremiyorum. Nüfusça çok, nitelikçe boş bir gençlik. Hayatı sadece bilgisayar ve test kitapları arasında sıkışıp kalmış, sorgulamayı unutmuş bir gençlik, Atatürk’ün emanetini unutmuş bir nesil. Bir buz gibi kendini eriten, okumayı, konuşmayı unutmuş kendi kabuğunda ütopyaları ile yaşayan zulmedenleri korku ve hüzün ile izleyen, sesini çıkarmaya korkan bir gençlik. Kurtuluş Savaşı gençlerinden Atatürk’ün istediği gençlikten bir o kadar uzak bir gençlik. Batı’nın kölesi olmuş konuşmayı, giyinmeyi Batı’ya uyduran, uyuşturulmuş bir beyin aslında gençlik.
Peki durum bu kadar mı kötü? Biz bu kadar mı uzaklaştık yolumuzdan? Buna rağmen ne zaman üniversitelerdeki buluşları görsem, tıpta ilerleme duysam ya da sporda başarılar okusam mutlu oluyorum. Korkusuzca soran birisini görsem ışık görüyorum birden. Ata’mızın ışığının sönmediğini hissediyorum. Atatürk’ün gençliğinin hala bir umudu olduğunu ve bu ışığı koruyacağını düşünüyorum. Ufuktaki güneşin ardından yürümek istiyoruz.
